میزان فقر در نیمه اول دوره رئیس جمهور رودریگو دوترته کاهش یافته است ، اما کارشناسان انتظار افزایش اجتناب ناپذیر در آمار نرخ گرسنگی و فقر را به دلیل بیماری همه گیر COVID-۱۹ دارند.

برنامه جهانی غذا سازمان ملل متحد (WFP) پیش بینی کرده است که ۲۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به دلیل بیماری همه گیر کرونا ، در ماه های آینده دسترسی به مواد غذایی و غذای اصلی را از دست می دهند. این علاوه بر ۸۰۰ میلیون نفری است که قبل از بحران کرونا ، ناامنی دسترسی به غذا را در جهان تجربه کرده اند.

گذشته از تأثیر آن در سیستم های مراقبت های بهداشتی ، WFP در گزارشی در ژوئن سال ۲۰۲۰ اعلام کرد که ترکیبی از رکود جهانی و وابستگی به واردات ، صادرات و بازارهای بی ثبات منجر به بیکاری و از دست دادن درآمد و محدود کردن توانایی کشورها برای پاسخگویی به نیازها خواهد شد. به گفته آنها ، بیشترین آسیب ها به جمعیت های فقیر و حاشیه ای و حتی گروه هایی وارد خواهد شد که قبلاً می توانستند تا حدودی نیازهای خود را برآورده کنند .

فیلیپین علی رغم کاهش میزان فقر در سال های اخیر ، از اثرات بحران بهداشتی فعلی (کرونا) معاف نخواهد بود. براساس داده های سازمان آمار  فیلیپین (PSA) ، میزان فقر ، یا نسبت خانواده های فیلیپینی با درآمد ناکافی برای تامین حداقل نیازهای اولیه غذایی و غیرغذایی خود ، در سال۲۰۱۸ ، حدود ۱۲.۱ درصد تخمین زده شده است. بنابراین آمار ۲۰۱۸ نسبت به آمار سال ۲۰۱۵ که میزان فقر آن ۱۸ درصد بود ، کاهش قابل توجهی داشته است.( آقای دوترته از اواسط ۲۰۱۶ رئیس جمهور شد).

آمار میزان فقر توسط مرکز آمار هر ۳ سال یکبار منتشر می شود.

آمار رو به افزایش گرسنگی

برآورد اخیر از گرسنگی و فقر بر مبنای خود ارزیابی افراد تنظیم شده است  . این ارزیابی هر سال به صورت سه ماهه انجام می شود.

اثرات بیماری همه گیر کرونا بر افزایش آمار گرسنگان فیلیپین را می توان در جدیدترین تحقیقات سازمان آمار به وضوح مشاهده کرد. طبق اطلاعات آنها ، درصد فیلیپینهایی که در ماه مه سال ۲۰۲۰ از نظر گرسنگی آسیب پذیر بودند (۱۶.۷٪ یا ۴.۲ میلیون خانواده) بوده است یعنی تقریباً نسبت به ماه دسامبر سال ۲۰۱۹ که رقم (۸/۸٪ یا حدود ۲.۱ میلیون خانواده) بوده ، دو برابر شده اند. این بالاترین تعداد بعد از سپتامبر ۲۰۱۴ با آمار (۲۲.۸٪ یا ۴.۸ میلیون خانواده) به این طرف است .

این آمار و نتایج برای خوزه رامون آلبرت ، پژوهشگر موسسه مطالعات توسعه فیلیپین ، شگفت آور نیست . "[افزایش گرسنگی غیر ارادی] به وضوح به دلیل بیماری همه گیر کرونا بود ، به ویژه اعمال قرنطینه که به دنبال مدیریت مقابله با ویروس بود و باعث کاهش فعالیت اقتصادی شد. آلبرت در مصاحبه خویش در تاریخ ۲۵ ژوئن ۲۰۲۰ گفت : از آنجا که حداقل یک سوم از شاغلان در بخش غیررسمی و غیردولتی فعالیت می کنند ، طبیعتا بسیاری از آنها به کار روزانه برای تامین معیشت روزانه وابسته اند ، فلذا افزایش آمار گرسنگان با توجه به تعطیلی مشاغل یک امر قابل انتظاری است. وی افزود ، با کاهش محدودیت ها و تسهیل قرنطینه ، انتظار می رود گرسنگی نیز کاهش یابد ، گرچه نه به سطح قبل از همه گیری بیماری ، زیرا انتظار می رود مردم شغل خود را از دست بدهند یا همچنان تحت تأثیر پیامدهای این بحران باشند. وی گفت ، برای مدیریت سطح گرسنگی  مردم  و کاهش آن ، باید از سوی دولت حمایت های اجتماعی بیشتری صورت گیرد .

از نظر خانم دکتر لسلی لوپز ، استادیار برنامه مطالعات توسعه دانشگاه آتنئو دی مانیلا در مصاحبه ۲۹ ژوئن خود ، ضروری است تا زمانی که ( آسیب دیدگان و) حاشیه نشینان بتوانند دوباره روی پای خود بایستند ، باید دولت به آنها غذا ، پول و خدمات درمانی ارائه نماید . او اضافه کرد البته این کمکها برای مدت محدودی باید باشد و نباید این ذهنیت در مردم ایجاد شود که بطور دائمی و در همه چیز باید متکی به دولت باشند. مشارالیها افزود این تنها راه حل است زیرا با شیوع پدیده بیکاری ، این افراد امکان کار ندارند و پس اندازی هم برای امرار معاش ندارند و در نتیجه آسیب پذیرترین افراد جامعه هستند ، پس برای کوتاه مدت چاره ای جز ارائه این کمکها به آنها نیست.

افزایش واقعی و قابل درک پدیده فقر در جامعه.

براساس آمار مرکز آمار از نتایج خود اظهاری مردم از سطح درآمد خویش که در دسامبر ۲۰۱۹ انجام شد ، حدود ۵۴ درصد پاسخ دهندگان یعنی ۱/۱۳ میلیون خانواده فیلیپینی خود را فقیر می دانند. نتایج خوداظهاری مردم در خصوص میزان گرسنگی ، در مه ۲۰۲۰ نشان می دهد که آمار از سپتامبر ۲۰۱۴ به بعد ، بسیار بالاتر است.

خانم لوپز در پاسخ به این سؤال که چرا فیلیپینی ها حتی قبل از مواجهه با کرونا ، باز هم  احساس فقر و گرسنگی بیشتری می کردند ، گفت براساس تحقیقات من ، این امر به دلیل اصلاح قانون مالیات کشور برای شتاب بخشیدن به برنامه توسعه کشور است که در ژانویه سال ۲۰۱۸ به اجرا درآمد. این قانون مالیات بر درآمد شخصی را کاهش داد اما مالیات بر برخی اقلام مانند اتومبیل ، دخانیات ، نوشیدنی های شیرین  و سوخت را افزایش داد.

لوپز گفت من در تحقیقاتم به این نتیجه رسیدم : خانواده های دارای بچه مدرسه ای در مانیل گفتند که آنها گرسنگی بیشتری را در سال ۲۰۱۹  به نسبت ۲۰۱۸ تجربه کردند ، صرف نظر از اینکه آیا آنها بخشی از برنامه تغذیه مدرسه بودند یا خیر. و این بخاطر این بود که ظرف این دوسال مردم مجبور بودند با همان در آمد ثابت سال ۲۰۱۸ خویش ولی با افزایش دو برابری قیمتها بواسطه اصلاح قانون مالیاتها زندگی کنند.

آمارگیری مرکز آمار در مه سالجاری بواسطه کرونا بصورت تلفنی انجام شد. در این آمار گیری حدود ۴۰۱۰ نفر ۱۵ سال به بالا شرکت کردند که ۲۹۴ نفر از مترومانیل ، ۱۶۴۵ از لوزان ، ۷۹۲ نفر از ویسایاس و ۱۲۷۹ نفر از منطقه میندانائو بودند. در این نظرسنجی حدود ۹۹ درصد مردم اظهار داشتند در دوره کرونا سبد کمک غذایی دریافت کرده اند. ۹۹ درصد مردم از سبد غذایی دولت بهره مند شدند و همچنین در  برنامه  کمک غذایی ۲۲درصد خویشاوندان ، ۱۶درصد موسسات و تشکلهای خصوصی و ۱۰ درصد هم دوستان مشارکت کرده اند.

در آمارگیری سال ۲۰۱۹ که از اول جولای تا دسامبر انجام گرفت و نتایجش در فوق بیان شد ، ۱۲۰۰ نفر از مناطق چهارگانه فیلیپین (هریک ۳۰۰ نفر بزرگسال) بصورت حضوری مورد نظرسنجی قرار گرفتند.

دو محقق فوق الذکر درخصوص میزان دقت نظرسنجی از طریق تلفن با توجه به شرایط مختلف پاسخ دهندگان بیان می دارند که طبیعتا آمارگیری حضوری از دقت بیشتری نسبت به نظرسنجی تلفنی برخوردار است ولی شرایط کرونا باعث شد که مرکز آمار ناچارا برنامه آمارگیری خویش را از طریق تلفن انجام دهد.

۲ جولای ۲۰۲۰ 

Vernise L Tantuco                                                                 نویسنده      

- Rappler.com